1915 నుంచి 1956 వరకు - ఈ నాలుగు దశాబ్దాలూ వారు ఆంధ్ర భాషావాఙ్మయ పరిశోధనలో నూతన దృక్పధాన్ని ప్రవేశపెట్టడానికి ప్రయత్నించి రచనలు సాగించారు.మద్రాసు యూనివర్సిటీలో తెలుగు శాఖ చేపట్టవలసిన పరిశోధనా కార్యక్రమము: ఆంధ్ర భాషా సాహిత్యముల పరిణామము నన్వేషించి, వాటి ప్రత్యేక లక్షణములు, విశిష్ఠత ఎట్టివో వ్యక్తపరచవలసి యున్నదని తలచి, దానికి మూలాధారమైన ఆంధ్ర భారతము గనుక, దానిలో పరిశోధన ప్రారంభించారు. తత్ఫలితంగా రెండేళ్లలో 'ఆంధ్రభారత కవితా విమర్శనము' అనే గ్రంథాన్ని 1929 లో ప్రచురించారు. అప్పటి పత్రికలన్నీ ఈ గ్రంథాన్ని ముక్తకంఠంతో ప్రశంసించాయి. ఇది మహారంజకమై పాఠకులపైనా, తరువాతి భారత విమర్శకులపైనా చెరగని ముద్ర వేసింది.
గ్రంథసమీక్షలు:
Hindu: "We cannot be too grateful to Mr. Ramakrishnayya for taking up the task of paying a pious tribute to the memory of the Telugu poets of the Mahabharata... His method of treatment is exceedingly interesting. His enumeration of the artistic qualities of Tikkana's verse show rare insight and critical acumen."Journal of the Andhra Historial Research Society: "We think literary criticism should flow hereafter on the lines suggested by Ramakrishnayya."
Tekumalla Achyuta Rao: "Excellent exposition of the subject which is new in the field of Telugu literary criticism."
Burra Seshagiri Rao, Prof of English, Maharaja College, Vijayanagaram: "His work will last for all time to his credit"
భారత విమర్శనంలో వలె మన సాహిత్యంలో నూతన పద్ధతులను అనుసరించవలసిన ఆవశ్యకతను వ్యక్తంచేయడానికి 'కాళిదాసుని కళా ప్రతిభలు', 'సారస్వత వ్యాసాలు' మొదలైన విమర్శక వ్యాసాలు ప్రకటించారు.
ఇక భాషా విషయం:
దక్షిణదేశ భాషల విషయమైన పరిశోధన మప్పటికింకా కొత్త మార్గమే అవడం వల్ల అక్కడ చేయదగిన పనులను గూర్చి పలువురు పలువిధాలుగా అనుకునేవారట. రామకృష్ణయ్యగారు ఆంధ్రభాషా చరిత్రాన్వేషణకు ద్రావిడభాషా తత్వ పరిశీలన ముఖ్యసాధనమని తలచి తెలుగు భాష పుట్టుపూర్వోత్తరాలను కనుగొనడానికి ప్రయత్నించారు. వారి 'Studies in Dravidian Philology' అనే గంథం ద్రావిడ భాషలలోని నామ, క్రియా విభక్తి స్వరూపాన్ని నిరూపిస్తుంది. తెలుగు సంస్కృత భవతే అని తలచి సంపూర్ణంగా సంస్కృత వ్యాకరణ ఫక్కీనే తెలుగు వ్యాకరణం రచించిన తెలుగు పండితుల దురభిప్రాయాలను తొలగించి, తెలుగు వ్యాకరణ విశేషములను భాషాచారిత్రక పద్దతిని సమన్వయించి చూపటానికి అనేక విమర్శ వ్యాసాలు, గ్రంథాలు రచించారు. 'సంధి', 'భాషోత్పత్తిక్రమము-భాషాచరిత్రము' మొదలైన రచనలు ఈ దృష్టితో చేసినవే. వ్యాకరణం బోధించే పండితులకు తెలుగు వ్యాకరణ సూత్ర బోధన విషయమున చారిత్రక దృక్పధం ఏర్పడాలని ఆయన ఆశయం.
భాషావిషయంలో వలెనే సాహిత్యచ్ఛన్దో విషయాలలోకూడా సంస్కృతం నుండి వచ్చి చేరిన సంప్రదాయ ఫక్కీకి భిన్నమై దక్షిణదేశీయ భాషలకు సహజమైన సంప్రదాయ ఫక్కీ ఒకటి ఉన్నదనీ, అది సంస్కృత సంప్రదాయ ప్రాబల్యం వలన మాటు మణిగి పోయినదనీ, కాబట్టి దేశీయ సంప్రదాయ సిద్ధమైన వాఙ్మయాన్ని పునరుద్ధరించవలసి ఉన్నదనీ వారు 1940 ప్రాంతంలో ఉద్ఘాటించారు. 'దక్షిణ దేశ భాషా సారస్వతములు - దేశి' అనే గ్రంథంలో తెలుగులో ఉపజాతి ఛందస్సును తమిళ కన్నడ ఛందస్సుతో పోల్చిచూస్తే ఆ దేశీయ ద్రావిడమైన ఛందో ఫక్కీ బయలుపడుతుందనీ కుడా వారా గ్రంథంలో ప్రకటించారు.
ఈ విషయాన్ని ఇంకా 'Telugu Literature outside the Telugu Country' అనే గ్రంథంలో ప్రచురించారు. దక్షిణాంధ్ర వాజ్మయ యుగంలో దేశి సాహిత్య పునరుద్ధరణ, ఆధునిక తెలుగు సాహిత్య లక్షణాలుగా పరిణమించిన కొన్ని సాహిత్య శాఖల అభివృద్ధి నాయకరాజుల చలవే. తరువోజ వంటి దేశీ వృత్తాలు యెంత సులభంగా గానయోగ్యాలవుతాయో, లేక బహుశా మొదట రాగతాళ లయలతో ఉన్న దేశీ ఛందస్సులే తర్వాత వృత్తాలుగా తీర్చబడినాయా - అనే విషయాలు ఈ గ్రంథంలో నిరూపించబడ్డాయి. 'ముసలమ్మ పాడే పాటలలోను, బిచ్చగాళ్ళు వీధులలో పాడే పాటలలోను, కార్మికులు, కర్షకులు పొలాలలో పాడే పాటలలోను తెలుగులోని పాత దేశీ ఛందస్సు ఇంకా సురక్షితమై ఉందని మనం విశ్వసించవచ్చు' అని ఈ గ్రంథం మనకు హామీ ఇస్తున్నది.
రామకృష్ణయ్యగారు మద్రాసు విశ్వవిద్యాలయ సంస్థలోను, తిరుపతి శ్రీ వెంకటేశ్వర ప్రాచ్యపరిశోధన సంస్థలోను తెలుగులో కొన్ని ప్రాచీన కావ్యాలను పరిష్కరించి విపుల పీఠికలతో ప్రకటించారు. విష్ణుమాయానాటకము, విష్ణు పురాణం, నవనాధ చరిత్ర, వళ్ళబాభ్యుదయం, నన్నెచోడుని కుమారసంభవం మొదలైనవి. తిరుపతిలో శ్రీనివాస విలాససేవధి (ద్విపద), వెంకటాద్రి మాహాత్మ్యం, శ్రీ అన్నమాచార్యపై వ్యాసాలు ప్రచురించారు.
'Telugu Language of the First Millennium A.D. (ప్రజ్ఞన్నయ యుగంలో తెలుగు భాష)' అనే రచన తిరుపతి శ్రీ వెంకటేశ్వర ప్రాచ్యపరిశోధనాలయం జర్నల్ లో ధారావాహికంగా ప్రచురితమైంది. క్రీస్తుశకం పదవశతాబ్ది అంతం వరకు ఉన్న శాసనాలు ఆధారంగా రచింపబడిన మొదటి ప్రాచీనాంధ్ర చారిత్రిక వ్యాకరణం ఇది.
Annals of Oriental Research మొదలైన పత్రికలలో ద్రావిడ భాషా వ్యాకరణం గూర్చిన ప్రామాణిక వ్యాసాలు అనేకం ఉన్నాయి: The Dravidian phonetics, (the Antasihas in Dravidian languages,?), Dravidian Inflexion, The Dravidian infinitive, The Dravidian Passive, Dravidian languages and Prakrits, uncultivated languages of the Dravidian family, Dravidian verb, Root theory and the root in Dravidian languages, తెలుగు పదములు - వాని నిష్పత్తిక్రమము, తెలుగు పలుకుబళ్లు, ఉత్తర హిందుస్థాన భాషలు - దేశి, ద్రావిడ భాషా లక్షణము - తొల్కాప్పియం, ఇత్యాది. ఈ వ్యాసాలు, గ్రంథాలవల్ల తెలుగు భాషా స్వరూప పరిణామములను గురించి సరియైన అవగాహనను విద్యాధికులలోనూ, విద్యార్థులలోనూ పెంపొందించడానికి తోడ్పడినవి.
రామకృష్ణయ్యగారు మన సంస్కృతికి సంబంధించిన అతిముఖ్యమైన వ్యాసాలను ఎన్నింటినో ప్రచురించారు. మన సాహిత్యంలో కవులు వర్ణించిన వివాహ సంప్రదాయాలు, తాళిబొట్టు - మంగళసూత్రం, ఆంధ్రము - దక్షిణాపథ సంస్కృతి , తమిళంలో భక్తి సాహిత్యం, అక్క మహాదేవి వచనాలు, ఇలంగో అడిగడ శిలప్పదిగారం, మొదలైన తమిళ, కన్నడ సాహిత్యాలకు సంబంధించిన వ్యాసాలు అలాంటివి. ఇవి తులనాత్మక సాహిత్య అధ్యయనం చేసేవారికి చాలా ఉపయోగనకరమైనవి.
*****
